ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Γράφει ο Πάνος Κρίκης
Αρθρογράφος – Συγγραφέας
01/12/2009
Ε Θ Ν Ι Κ Α Θ Ε Μ Α Τ Α
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ
Τι πρέπει να γνωρίζουν οι Έλληνες, που δείχνουν ενδιαφέρον
για τα Εθνικά μας θέματα
Καθιστώ γνωστό στους αναγνώστες των «ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ» και του «ΠΟΛΙΤΗ» και κατ’ επέκταση και τους άλλους Έλληνες, ένα κείμενο του γνωστού και έγκριτου αρθρογράφου των Αθηνών του κ. Αναστ. Π. Ζολώτα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα των Αθηνών «ΕΣΤΙΑ», ο οποίος αποκαλύπτει αφ’ ενός άγνωστες πτυχές του Σκοπιανού ζητήματος και αφ’ ετέρου ονοματίζει μερικούς από τους υπεύθυνους της κρίσης που ξέσπασε και συνεχώς επεκτείνεται από πλευράς των Σκοπιανών με τις παράλογες και ανιστόρητες αξιώσεις τους. Γράφει ο κ. Ζολώτας:
«Φαίνεται ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη δημιουργίας εθνικών θεμάτων. Μετά την απουσία της απαιτούμενης προσοχής, την αχαρακτήριστη φοβία και συστηματική αποφυγή της αντιμετώπισης του τουρκικού κινδύνου, η χώρα μας, άνευ λόγου, δημιούργησε το Σκοπιανό ένεκα ανεπίτρεπτων οπισθοδρομήσεων της ηγεσίας της. Ήδη, οι Η.Π.Α., δια του γνωστού μας Μ. Νίμιτς, υποκινούν θέμα «Μακεδονικής μειονότητας», ενώ ταυτόχρονα η κ. Gay J. McDougall αναζητεί στην Φλώρινα τέτοια στοιχεία («Η Καθημερινή», 17 – 09 – 2008), τα οποία προφανώς θα αξιοποιήσουν τα Σκόπια, αν όχι και ο Ο.Η.Ε. προς μέγιστη ικανοποίηση του προέδρου τους κ. Μπράνκο Τσερβενκόφσκι.
Ας μην αιτιώμεθα δια το παρόν κατάντημα τις Η.Π.Α., τα Σκόπια ή οιονδήποτε άλλον, αλλά αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό μας. Το 1992, το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών κατέληξε στην απόφαση να μην επιτραπεί κατ’ ουδένα λόγο η χρησιμοποίηση του ονόματος «Μακεδονία» υπό του κρατιδίου των Σκοπίων. Την αυτή απόφαση έλαβε και το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., συμφώνησαν πλήρως με την ελληνική απόφαση. Τα Σκόπια βρέθηκαν προ αδιεξόδου, αποταθέντα στον Ο.Η.Ε. προς όνομα περιέχων την λέξη «Μακεδονία». Τότε ο Ο.Η.Ε. δέχθηκε την ονομασία «F.Y.R.O.M.», δηλαδή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Την εν λόγω άποψη εξέφρασαν οι Γαλλία, Αγγλία και Ισπανία. Η Ελλάδα δεν διαμαρτυρήθηκε, διότι η Ελληνική Κυβέρνηση την εποχή εκείνη (Κ. Μητσοτάκης) είχε συγκατατεθεί εκ των προτέρων στην εν λόγω ονομασία.
Αυτά αποκάλυψε ο διαπρεπής Ελληνοαμερικανός Κρίς Σπύρου, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας του New Hampshire, σε ομιλία του που έγινε στην Αθήνα, το 2004, στην αίθουσα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Η ομιλία αυτή του κ. Σπύρου, θεμελιώδης για το Σκοπιανό, αποσιωπάται μέχρι σήμερα από όλα τα Μ.Μ.Ε. (Τύπος, τηλεόραση, ραδιόφωνο). Ο κ. Σπύρου αποκάλυψε ότι ο τότε Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης ενεργούσε υπό δύο ιδιότητες, δηλαδή, εκείνης του Έλληνα Πρωθυπουργού και της άλλης του προσωπικού φίλου του τότε Προέδρου των Η.Π.Α., Τζώρτζ Μπούς πατέρα, ενδιαφερομένου για τις ψήφους των σλαβόφωνων Αμερικανών.
Συγκεκριμένα, μετά το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών, το 1992, ελήφθη ομόφωνα απόφαση, ότι δεν θα επιτραπεί στο τότε μόλις σχηματισθέν, εξ αποκοπής από την Γιουγκοσλαβία του Τίτο, κράτος η χρήση του ονόματος «Μακεδονία» υπό οιανδήποτε μορφή. Πρέπει να σημειωθεί, ότι ο υπουργός των Εξωτερικών επί προέδρου Roosevelt, Edward Stettinius, είχε δηλώσει το 1944, ότι «η ίδρυση του κράτους αποβλέπει στην απόσπαση της Ελληνικής Μακεδονίας», πράγμα το οποίο επιβεβαίωσε και ο Ο.Η.Ε. το 1947. Συγχρόνως όμως και οι υπουργοί της Ε.Ε. αποφάνθηκαν ομόφωνα, ότι δεν θα γίνει ποτέ δεκτό το νέο κράτος με όνομα που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Αυτά ήταν πλήρως επαρκή για να αποκλειστεί πάσα μορφή χρήσης του όρου «Μακεδονία» υπό του υπό διαμόρφωση εν λόγω Κράτους.
Τι συνέβη όμως, ώστε να γίνει δεκτό, το 1993, το κράτος υπό του Ο.Η.Ε. υπό το όνομα «F.Y.R.O.M.»; Τρεις χώρες, δηλαδή η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία, πρότειναν στον Ο.Η.Ε. να γίνει δεκτό το κράτος υπό το όνομα «F.Y.R.O.M.». Όταν δε ρωτήθηκαν οι χώρες αυτές πώς τόλμησαν να το προτείνουν αυτό, απάντησαν ότι είχαν την συναίνεση της Ελληνικής Κυβέρνησης του 1990-1993, της οποίας Πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Μητσοτάκης.
Δεν ήταν, όμως, μόνο το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών και οι υπουργοί της Ε.Ε., αλλά και αυτός ο υποψήφιος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Μπίλ Κλίντον, για τα έτη 1992-1996, που δεσμεύτηκε απέναντι στους Ελληνοαμερικανούς συμπατριώτες μας να μη δεχθεί το όνομα «Μακεδονία» για το Κράτος των Σκοπίων. Από την άλλη, μέσω ενός γραφείου δημοσίων σχέσεων στις Η.Π.Α., η τότε Ελληνική Κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη ενήργησε προς μεταστροφή της γνώμης πλείστων Ελληνοαμερικανών υπέρ της υιοθέτησης του ονόματος «Μακεδονία» για το κρατίδιο υπό μορφή «F.Y.R.O.M.», έστω και υπό την έννοια της δήθεν προσωρινότητας. Κατόπιν τούτων και ο Πρόεδρος Κλίντον, όταν έγινε Πρόεδρος, τέθηκε προ διλήμματος – εφ’ όσον ένα μέρος των Ελληνοαμερικανών δεχόταν τον όρο «Μακεδονία» – να δεχθεί την χρήση του ονόματος «Μακεδονία» υπό των Σκοπίων.
Το θλιβερό συμπέρασμα είναι, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση υπήρξε η μόνη αιτία, ένεκα της οποίας το Κράτος των Σκοπίων ψήφισε δήθεν Σύνταγμα με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αν και έγινε δεκτό το όνομα «F.Y.R.O.M.» υπό του Ο.Η.Ε., το οποίο περιείχε τον όρο «Μακεδονία».
Τι θα πράξουμε όμως σήμερα; Το μόνο το οποίο σώζει την αξιοπρέπεια και το διεθνές κύρος της Ελλάδας είναι η προβολή βέτο, τόσο στο ΝΑΤΟ – όπως ήδη έγινε – όσον και στον Ο.Η.Ε. και την Ε.Ε., με επεξήγηση, όμως, λεπτομερώς και με κάθε στοιχείο για την αλυτρωτική προπαγάνδα και την κλεψίνοια των Σκοπίων επί του θέματος αυτού. Βεβαίως, απαιτούνται προσπάθειες σύντονοι και προ παντός αγώνας συνεχής. Αλλά νομίζουμε, ότι χάριν της Μακεδονίας και της Ελλάδας τα πάντα επιβάλλονται. Έστω και αργά πρέπει η Ελλάδα να αποδείξει στην διεθνή κοινότητα, ότι το κράτος των Σκοπίων επιχειρεί να υποκλέψει ξένη ιστορία, ξένα σύμβολα, προ παντός δε ξένο όνομα για να υπάρξει.
Είναι δε άσχετο αν οι Η.Π.Α., παρασυρόμενες και αυτές ή επιδιώκοντας αδιαφανείς σκοπούς, στοχεύουν στα αντιτιθέμενα στην ελληνική κυριαρχία και ανεξαρτησία. Ο επιμένων νικά πάντοτε, εφ’ όσον θέλει. Εν πάση περιπτώσει, εμείς έχουμε προτείνει επανειλημμένα ονομασία που ικανοποιεί τουλάχιστον την μη επέκταση του ονόματος «Μακεδονία» επί των Σκοπίων. Ούτε «Νέα Μακεδονία», ούτε «Βόρειος Μακεδονία», ούτε «Άνω Μακεδονία», αλλ’ αποκλειστικά «Σλαβομακεδονία των Σκοπίων» ή «Σλαβική Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Βαρδάρη», κατά τον ποταμό Αξιό σλαβιστί (Vardar). Έτσι, αίρεται κάθε αμφιβολία, ότι το κράτος των Σκοπίων διεκδικεί την ονομασία ενός τμήματος της Μακεδονίας το οποίο εμπίπτει και ενέπιπτε στην Μακεδονία εκείνη η οποία παραχωρήθηκε στην Σερβία δια της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (1913), αποκαλούμενης μέχρι το 1944 Vardarska Banovina».