ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ

Γράφει ο Πάνος Κρίκης
ΚΥΡΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ
Υπαίτιοι της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής κρίσης, της κρίσης των Θεσμών και των Αξιών της υγιούς Ελληνικής κοινωνίας, και η δυσχερέστατη κατάσταση, ο δρόμος δηλαδή χωρίς επιστροφή, χωρίς διέξοδο, στα οποία περιήλθε η Ελλάδα, είναι κατά κύριο λόγο οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Οι πολιτικοί είναι υπαίτιοι για τον υπερδανεισμό της χώρας, σε συνδυασμό με την τεράστια διόγκωση του κράτους και την πτώση της ανταγωνιστικότητας. Οι συνδικαλιστές ευθύνονται διότι πίεζαν αφόρητα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι δε διαμορφωτές της κοινής γνώμης διότι παραπλανούσαν συστηματικά και ουδέποτε έλεγαν την αλήθεια.

Υποκριτική στάση
Το μεγαλύτερο λοιπόν πρόβλημα που έχουμε τώρα μπροστά μας είναι ότι οι υπαίτιοι της καταστροφής δεν έχουν βάλει μυαλό. Διότι ενώ ξεκινά ένα τεραστίων διαστάσεων εγχείρημα για την διάσωση της Ελλάδας από το τέλμα, οι ίδιοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να συνδράμουν στην επιτυχία του. Οι πολιτικοί παριστάνουν ότι διαφωνούν με τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ. Οι συνδικαλιστές δρομολογούν κινητοποιήσεις. Τα δε μέσα ενημέρωσης προτρέπουν τους πολίτες να αντιδράσουν.
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας, που έχει την κύρια ευθύνη για την δημοσιονομική εκτροπή, εξακολουθεί να παριστάνει ότι δεν γνωρίζει τι συνέβη. Οι μεν κατηγορούν τους δε, αλλά κανένας δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος για την ανόρθωση της οικονομίας.
• Το ΠαΣοΚ ακολουθεί την τακτική του «τραβάτε με και ας κλαίω». Τα στελέχη του εμφανίζονται να διαφωνούν με τα μέτρα που επιβάλλονται έξωθεν.
• Η Νέα Δημοκρατία επίσης υποκρίνεται. Τα δικά της στελέχη διατείνονται ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν αποτέλεσμα των κακών χειρισμών του Πρωθυπουργού και ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ακόμη και εάν αυτό ευσταθεί, ερωτάται: Μπορεί να αντιμετωπιστεί το χρέος χωρίς επώδυνα μέτρα; Είναι δυνατόν να διαιωνίζεται ο υπερδανεισμός;
• Τα κόμματα της Αριστεράς που παριστάνουν τους κατηγόρους, φέρουν και αυτά ευθύνες. Μπορεί να μην ήταν στην Κυβέρνηση, αλλά με τον τρόπο τους πίεζαν προς την πολιτική που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Και συνεχίζουν να το κάνουν και τώρα. Αρνούνται την λήψη των μέτρων που θα οδηγήσουν στην εξυγίανση της οικονομίας.
Οι συνδικαλιστικοί φορείς ευθύνονται διότι με τις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και την εκβιαστική στάση τους, δεν επέτρεψαν στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να κάνουν έστω και ένα βήμα για την εξυγίανση και αναδιάρθρωση της οικονομίας. Την δε μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα, που αντιδρούν σε κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού του κράτους. Από την εξαθλιωμένη παιδεία, μέχρι τις προβληματικές δημόσιες επιχειρήσεις που δημιουργούν υπέρογκα ελλείμματα και χρέη. Αλλά παρά τις τεράστιες ευθύνες τους, οι συνδικαλιστές επιμένουν και σήμερα στην ίδια γραμμή.

Ο διαβρωτικός ρόλος των ΜΜΕ
Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης τέλος, φέρουν και αυτοί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό αδιέξοδο. Άραγε πόσα μέσα ενημέρωσης στήριξαν ποτέ μέτρα δυσάρεστα στους πολίτες, πλην όμως απαραίτητα; Ελάχιστα. Αντίθετα, τα περισσότερα ΜΜΕ κατηγορούσαν δριμύτατα όποιον πολιτικό τολμούσε να προτείνει κάτι σωστό, το οποίο όμως ήταν σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα. Δηλαδή η αποθέωση του λαϊκισμού. Θυμηθείτε πώς πολέμησαν τα ΜΜΕ το 2001 την προσπάθεια Γιαννίτση για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Αλλά την ίδια στιγμή τορπιλίζουν τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ. Δηλαδή συνεχίζουν την ίδια καταστροφική τακτική.
Φοβούμεθα λοιπόν, ότι το εμπόδιο για την επιτυχία του εγχειρήματος της διάσωσης της Ελλάδας από το χάος, το οποίο έχουν αναλάβει από κοινού η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι οι ίδιοι αυτοί που δημιουργούσαν το αδιέξοδο: Οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αν αυτοί δεν αλλάξουν στάση, η Ελλάδα δεν θα διασωθεί.