Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

«ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ» Η ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ 1/11/2009 «ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ» Η ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Η μεγάλη και έντονη σε πανελλήνια κλίμακα οργανωμένη διαφημιστική προσπάθεια του κατεστημένου, με στόχο την διαφήμιση, ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστή, η ταινία του γνωστού σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη «ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ», πέτυχε απόλυτα. Επί μέρες ο έντυπος Τύπος και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ γνωστοποιούν στο κοινό της Ελλάδας τα ηθικοπλαστικά στοιχεία της ταινίας, με αποτέλεσμα να έχει και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Για την ταινία γράφτηκαν πολλά. Εγώ όμως, εκ παραδόσεως αιρετικός και αριστερός χωρίς εισαγωγικά, ως μη υιοθετών τις απόψεις του κατεστημένου, θα παραθέσω δύο μικρά κείμενα ανθρώπων του πνεύματος και της πολιτικής. Α΄ Η ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ «Δεν είμαι πολιτικός, ούτε ιστορικός, είμαι καλλιτέχνης και στην ταινία καταθέτω αυτό που μου αναλογεί, αυτό που μέσα μου επιμένει να με συγκλονίζει», δηλώνει ο σκηνοθέτης και με αυτόν τον τρόπο «καθαρίζει» για την φαινομενική απουσία πολιτικής και ιστορικής προσέγγισης. Έτσι, δεν απομένει παρά η ανθρωπιστική, «σύγχρονη», «στρογγυλεμένη» και αριστερή υποτίθεται προσέγγιση. Πανέξυπνα, λοιπόν, συνθέτει προσωπογραφίες μεμονωμένων «λησμονημένων θυμάτων» του ΔΣΕ και όχι συλλογικά πορτρέτα είτε μιας ομάδας ή του συνόλου των ομάδων των ανταρτών. Στο στόμα των όχι τόσο νεαρών ηλικιακά στελεχών του ΔΣΕ βάζει ξεκάρφωτες αποφθεγματικές φράσεις «Πού είναι οι Σοβιετικοί σύντροφοι; Πότε θα έχουμε υποστήριξη; Το Κρεμλίνο θα έχει πολλούς διαδρόμους…», λόγια που παραπέμπουν ξεκάθαρα στις αντιδραστικές θεωρίες για το «μοίρασμα του κόσμου» και συνοδεύονται από συναισθήματα βαθιάς απογοήτευσης κι απόγνωσης που οδηγούν στην αυτοκτονία. Κάποιος που δεν γνωρίζει, ουδέποτε πρόκειται να μάθει την πραγματική ιστορία του ΔΣΕ, εάν φυσικά δεν ενδιαφερθεί ο ίδιος. Λαμβάνοντας, δε, υπόψη τους φορείς που χρηματοδότησαν την παραγωγή της ταινίας απ’ τη μια, μεταξύ αυτών αρκετά υπουργεία, καθώς και τη συνταγή και τις δόσεις υλικών για άσφαιρα καλλιτεχνικά προϊόντα, θα τολμούσε κανείς να υποθέσει ότι δεν απέχει πολύ η ώρα που το συγκεκριμένο φιλμ θα συνιστά… υλικό εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τη σύγχρονη Ιστορία της χώρας. Η ταινία του Βούλγαρη, όπως το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, αποτελεί ένα έγκυρο βήμα προς την – όσο παίρνει – αλλοίωση, προς το – όσο περνάει – ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Αν βάλει κανείς την εθνική περιπέτεια στην οποία οι «αιθεροβάμονες» κομμουνιστές έσυραν το Έθνος στη μια πλευρά και στην άλλη τις βόμβες ναπάλμ, τα Στρατοδικεία, τις εκτελέσεις και τις φυλακές, η πλάστιγγα κάπου ισοφαρίζει. Εν μέσω έξαρσης μιας οργανωμένης αντικομμουνιστικής εκστρατείας, με μετέωρη συναισθηματική φόρτιση και μελοδραματικά γυρίσματα, η ταινία, με τον τρόπο που είναι φτιαγμένη, σχεδόν υποχρεώνει το κοινό της να καταδικάσει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, ειδικά όταν πηγάζει από… έναν, χωρίς νόημα, αδελφοκτόνο παραλογισμό. Συμπληρωματικό στοιχείο στα παραπάνω, ώστε να ολοκληρωθεί η άκρως επικίνδυνη θέση της νέας τάξης πραγμάτων, συνιστά η Σοσιαλδημοκρατικής χροιάς έννοια κλειδί «συμφιλίωση», σύγκλιση δηλαδή των ταξικών διαφορών και συμφερόντων, ειδικά σήμερα. Τζία ΓΙΟΒΑΝΗ Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας – Θεωρίας και Αισθητικής Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» 8-10-2009

ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ


Γράφει ο Πάνος Κρίκης
ΚΥΡΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ
Υπαίτιοι της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής κρίσης, της κρίσης των Θεσμών και των Αξιών της υγιούς Ελληνικής κοινωνίας, και η δυσχερέστατη κατάσταση, ο δρόμος δηλαδή χωρίς επιστροφή, χωρίς διέξοδο, στα οποία περιήλθε η Ελλάδα, είναι κατά κύριο λόγο οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Οι πολιτικοί είναι υπαίτιοι για τον υπερδανεισμό της χώρας, σε συνδυασμό με την τεράστια διόγκωση του κράτους και την πτώση της ανταγωνιστικότητας. Οι συνδικαλιστές ευθύνονται διότι πίεζαν αφόρητα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι δε διαμορφωτές της κοινής γνώμης διότι παραπλανούσαν συστηματικά και ουδέποτε έλεγαν την αλήθεια.

Υποκριτική στάση
Το μεγαλύτερο λοιπόν πρόβλημα που έχουμε τώρα μπροστά μας είναι ότι οι υπαίτιοι της καταστροφής δεν έχουν βάλει μυαλό. Διότι ενώ ξεκινά ένα τεραστίων διαστάσεων εγχείρημα για την διάσωση της Ελλάδας από το τέλμα, οι ίδιοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να συνδράμουν στην επιτυχία του. Οι πολιτικοί παριστάνουν ότι διαφωνούν με τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ. Οι συνδικαλιστές δρομολογούν κινητοποιήσεις. Τα δε μέσα ενημέρωσης προτρέπουν τους πολίτες να αντιδράσουν.
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας, που έχει την κύρια ευθύνη για την δημοσιονομική εκτροπή, εξακολουθεί να παριστάνει ότι δεν γνωρίζει τι συνέβη. Οι μεν κατηγορούν τους δε, αλλά κανένας δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος για την ανόρθωση της οικονομίας.
• Το ΠαΣοΚ ακολουθεί την τακτική του «τραβάτε με και ας κλαίω». Τα στελέχη του εμφανίζονται να διαφωνούν με τα μέτρα που επιβάλλονται έξωθεν.
• Η Νέα Δημοκρατία επίσης υποκρίνεται. Τα δικά της στελέχη διατείνονται ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν αποτέλεσμα των κακών χειρισμών του Πρωθυπουργού και ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ακόμη και εάν αυτό ευσταθεί, ερωτάται: Μπορεί να αντιμετωπιστεί το χρέος χωρίς επώδυνα μέτρα; Είναι δυνατόν να διαιωνίζεται ο υπερδανεισμός;
• Τα κόμματα της Αριστεράς που παριστάνουν τους κατηγόρους, φέρουν και αυτά ευθύνες. Μπορεί να μην ήταν στην Κυβέρνηση, αλλά με τον τρόπο τους πίεζαν προς την πολιτική που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Και συνεχίζουν να το κάνουν και τώρα. Αρνούνται την λήψη των μέτρων που θα οδηγήσουν στην εξυγίανση της οικονομίας.
Οι συνδικαλιστικοί φορείς ευθύνονται διότι με τις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και την εκβιαστική στάση τους, δεν επέτρεψαν στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να κάνουν έστω και ένα βήμα για την εξυγίανση και αναδιάρθρωση της οικονομίας. Την δε μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα, που αντιδρούν σε κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού του κράτους. Από την εξαθλιωμένη παιδεία, μέχρι τις προβληματικές δημόσιες επιχειρήσεις που δημιουργούν υπέρογκα ελλείμματα και χρέη. Αλλά παρά τις τεράστιες ευθύνες τους, οι συνδικαλιστές επιμένουν και σήμερα στην ίδια γραμμή.

Ο διαβρωτικός ρόλος των ΜΜΕ
Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης τέλος, φέρουν και αυτοί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό αδιέξοδο. Άραγε πόσα μέσα ενημέρωσης στήριξαν ποτέ μέτρα δυσάρεστα στους πολίτες, πλην όμως απαραίτητα; Ελάχιστα. Αντίθετα, τα περισσότερα ΜΜΕ κατηγορούσαν δριμύτατα όποιον πολιτικό τολμούσε να προτείνει κάτι σωστό, το οποίο όμως ήταν σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα. Δηλαδή η αποθέωση του λαϊκισμού. Θυμηθείτε πώς πολέμησαν τα ΜΜΕ το 2001 την προσπάθεια Γιαννίτση για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Αλλά την ίδια στιγμή τορπιλίζουν τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ. Δηλαδή συνεχίζουν την ίδια καταστροφική τακτική.
Φοβούμεθα λοιπόν, ότι το εμπόδιο για την επιτυχία του εγχειρήματος της διάσωσης της Ελλάδας από το χάος, το οποίο έχουν αναλάβει από κοινού η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι οι ίδιοι αυτοί που δημιουργούσαν το αδιέξοδο: Οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αν αυτοί δεν αλλάξουν στάση, η Ελλάδα δεν θα διασωθεί.

Γράφει ο Πάνος Κρίκης
Νοέμβριος 2009
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
Η Ασύστολη και Αδιάντροπη Παραχάραξη της Ιστορίας

Αυτό που με ενοχλεί δεν είναι η καθιέρωση του ονόματος του γειτονικού μας κράτους ως δημοκρατία της Μακεδονίας, αν και οι μέχρι σήμερα όροι της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», που χρησιμοποιούμε και πάλι περιέχουν τη λέξη «Μακεδονία». Αυτό που με ενοχλεί όμως περισσότερο και μου δημιουργεί έντονα συναισθήματα αγανάκτησης, είναι η ασύστολη, αδιάντροπη, αυθάδης και παράλογη παραχάραξη της Ιστορίας, που γίνεται σε αυτή τη χώρα και όχι μόνον.
Στα σχολικά βιβλία τα παιδιά μαθαίνουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας, αλλά Μακεδόνας και ότι οι σημερινοί κάτοικοι του γειτονικού κρατιδίου είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Βέβαια, ουδεμία εξήγηση δίνεται για ποιο λόγο ο Μέγας Αλέξανδρος μιλούσε ελληνικά και όχι σλάβικα και για ποιο λόγο ο Αριστοτέλης έγραφε ελληνικά και όχι σλάβικα, για πιο λόγο οι αρχαίες επιγραφές στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας είναι ελληνικές και όχι σλάβικες και για ποιο λόγο ο Μέγας Αλέξανδρος εξεστράτευσε στην Ασία και την Αίγυπτο για να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό και όχι το σλαβικό!
Στον ρου της Ιστορίας συνέβησαν πολλά γεγονότα που άλλαξαν τα σύνορα των χωρών της αρχαιότητας. Η Μακεδονία ήταν μεν ελληνική, αλλά κατακτήθηκε από τους Σλάβους, όπως και η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν ελληνική, αλλά κατακτήθηκε από τους Τούρκους. Δεν σημαίνει όμως, ότι οι σημερινοί Τούρκοι είναι απόγονοι των Βυζαντινών, ούτε ότι αυτοί έκτισαν τον ναό της Αγίας Σοφίας ή την αρχαία Πέργαμο! Ένας κατακτητής μπορεί να κάνει ιδιοκτησία του το έδαφος μιας χώρας, αλλά δεν μπορεί να γίνει και κληρονόμος της Ιστορίας και των επιτευγμάτων του πολιτισμού της.
Στην γειτονική μας χώρα όμως δεν αντιμετωπίζεται η ιστορία με τα ισχύοντα πρότυπα, σύμφωνα με τα οποία κινείται το ιστορικό γίγνεσθαι, ούτε με τη λογική και με βάση την πραγματικότητα και τις κοινώς αποδεκτές αλήθειες. Επειδή κάποτε οι πρόγονοι των Σκοπιανών εγκαταστάθηκαν σε πρώην ελληνικά εδάφη, με αμιγώς ελληνικό πληθυσμό, αυτό δεν σημαίνει ότι κληρονόμησαν και το ελληνικό παρελθόν! Αυτή η παραχάραξη της Ιστορίας, που γίνεται στα σχολικά βιβλία, έχει ως αποτέλεσμα μαθητές να αποκτούν την βεβαιότητα ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η παραχάραξη της Ιστορίας δεν γίνεται μόνον στα σχολικά βιβλία, αλλά και σε διεθνείς οργανισμούς, σε διεθνή συνέδρια που έχουν σκοπό την παρουσίαση απόψεων για την εξεύρεση λύσεων. Και η κατάσταση του παραλογισμού και οι προκλήσεις συνεχίζονται με το στήσιμο αγαλμάτων του μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος πλέον θεωρείται ο Εθνικός τους ήρωας, του Αριστοτέλη και άλλων. Επίσης και οι ονοματοθεσίες σε αεροδρόμια, λεωφόρους, πλατείες, γέφυρες και κρατικά κτίρια επιφανών Ελλήνων της Μακεδονίας μας.
Αυτές οι εξελίξεις δεν σημαίνουν φυσικά ότι κινδυνεύει η δική μας χώρα από εδαφικές βλέψεις που εγείρουν τα Σκόπια για τη Μακεδονία μας.
Ωστόσο δίπλα στα σύνορά μας κατοικεί ένας λαός που σκέπτεται ότι η Θεσσαλονίκη, η Καστοριά, η Έδεσσα, η Φλώρινα του ανήκουν Ιστορικά, όπως εμείς πιστεύουμε ότι μας ανήκει ιστορικά η Κωνσταντινούπολη!
Αυτή η άλωση της Ιστορίας είναι το επικίνδυνο στοιχείο, που όφειλε να είχε απασχολήσει, από χρόνια, όχι μόνον τις κυβερνήσεις μας, αλλά και την ηγέτιδα τάξη της Καστοριάς, το πολιτικό της κατεστημένο, το οποίο περί άλλων τυρβάζει και ποτέ δεν ασχολήθηκε με την ασύστολη προπαγάνδα που χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση των Σκοπίων σε βάρος μας. Δεν ξέρω, εάν εδώ που έφθασαν τα πράγματα έχουμε ακόμη καιρό για να διορθώσουμε τα λάθη μας.

Η ΑΠΑΤΗ ΠΕΡΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ


Επιμελείται ο Πάνος Κρίκης
01/12/2009
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η ΑΠΑΤΗ ΠΕΡΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Ο Κίρο Γκλιγκόρωφ αδειάζει τον κ. Γκρουέφσκι

Ο πρώτος πρόεδρος της δημοκρατίας των Σκοπίων κ. Κίρο Γκλιγλόρωφ με δηλώσεις του προς τον δημοσιογράφο κ. Παντελή Σαββίδη αδειάζει τον κ. Γκρουέφσκι τόσο ως προς την Εθνική και ιστορική ταυτότητα, όσο και σε άλλα ουσιώδη θέματα. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο.
Ο κ. Γκρουέφσκι εμμένων στην πολιτική και ιστορική απάτη, που το 1944 επινόησαν ο Τίτο και ο Στάλιν και δημιούργησαν το τεχνητό «Μακεδονικό Έθνος» με σκοπό την απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα προς έλεγχο του Αιγαίου εν όψει του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε, ευρισκόμενος στην Αυστραλία, δήλωσε: «Οι Μακεδόνες έχουν την μοναδική ευκαιρία να ζουν όλοι μαζί. Μακεδόνες του Αιγαίου και Μακεδόνες του Πιρίν, όλοι συμπατριώτες».
Ο Κίρο Γκλιγκόρωφ, πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων, σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Παναγιώτη Σαββίδη που δημοσιεύθηκε την 25η Οκτωβρίου 2009 στην εφημερίδα «Το Θέμα», «Αδειάζει» την εθνικιστική κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι δηλώνοντας: «Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε μετά τον Μέγα Αλέξανδρο στην περιοχή», αγνοώντας την ‘αρχαιομακεδονική’ υστερία των τελευταίων ετών στα Σκόπια. Σοβαροί ιστορικοί γελούν με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μου τα τελευταία χρόνια. Προφανώς γελούν (προσθέτω) και για όσους θεωρούν τους Σκοπιανούς Μακεδόνες, απόγονους του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
Πλην του Στεττίνιους και του Κίσσινγκερ, σε αυτή την προκλητική δήλωση του κ. Γκρουέφσκι απάντησαν επίσης:
- Αξιωματούχοι των Σκοπίων που γνωρίζουν ιστορία και δεν επιθυμούν να εξευτελίζονται.
- Ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων κ. Κίρο Γκλιγκόρωφ, ο οποίος στο βιβλίο του «Απομνημονεύματα» (σελ. 259), αναφέρει ότι, στην δεξίωση που έγινε στη Νέα Υόρκη την επομένη της αναγνωρίσεως ως ανεξάρτητου Κράτους των Σκοπίων, μία ομάδα νέων από την Αυστραλία του είπαν: «Εσείς μιλήσατε, αλλά δεν είπατε το σημαντικότερο. Δεν είπατε ότι εμείς είμαστε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ότι αρνηθήκαμε την καταγωγή μας, τους προγόνους μας». «Δυσκολεύτηκα να βρω απάντηση αμέσως (συνεχίζει ο Γκλιγκόρωφ στο βιβλίο του) και τελικά τους είπα: “Ξέρετε, σέβομαι τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις σας. Είναι δικαίωμά σας. Αλλά σύμφωνα με την ιστοριογραφία στον Μακεδονικό λαό επικρατεί η γνώμη ότι είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έλθει στα Βαλκάνια τον 6ο και 7ο αιώνα έχουμε εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία. Δεν γνωρίζω το κατά πόσο στις φλέβες μας συνεχίζει να ρέει κάποια σταγόνα αίματος των αρχαίων Μακεδόνων!”. Έμειναν ακόμη μου φάνηκε μισή ώρα στην αίθουσα και έφυγαν ανικανοποίητοι, όπως μου φάνηκε».
Ο Γκλιγκόρωφ εμφανίζεται απαισιόδοξος για το ενδεχόμενο λύσης στο θέμα της ονομασίας, ενώ καυτηριάζει όσα υποστηρίζουν πολλοί στη χώρα του για την εθνική τους καταγωγή, λέγοντας: «Σιγά - σιγά θα πούμε πως και οι πρωτόπλαστοι ήταν Μακεδόνες».
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου: «Το 1993 στα Τίρανα είπατε ότι ο λαός σας είναι σλαβικής καταγωγής και ότι δεν συνδέεται με τον Μέγα Αλέξανδρο και πως βρεθήκατε στην περιοχή στον 6ο αιώνα μ.Χ.», ο κ. Γκλιγκόρωφ απάντησε: «Εξακολουθώ και σήμερα να πιστεύω και να δηλώνω ακριβώς τα ίδια». Και συνέχισε: «Η ιστορία είναι παγκόσμιο αγαθό. Αυτό ασφαλώς σημαίνει πως η ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά δεν μπορεί να μην είναι και ελληνική».
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου για εκείνους που ομιλούν περί Μεγάλης Μακεδονίας ο κ. Γκλιγκόρωφ απάντησε: «Αυτά είναι αστειότητες. Κομμάτι της Ελλάδος είναι σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας. Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα της Ελλάδος στα εδάφη αυτά και βεβαίως το δικαίωμα να το διατηρήσει».
Βεβαίως το 1912 ο Σερβικός Στρατός κατέλαβε μια λωρίδα της βόρειας Μακεδονίας (κατά την Ακαδημία Αθηνών), όπου και το Μοναστήρι (σήμερα Βιτόλα) που είχε 17 ελληνικά σχολεία. Η λωρίδα αυτή μπορεί (ως συμβιβαστική λύση) να ονομάζεται «Περιφέρεια Σλαβομακεδονίας», διότι ως Μακεδονία θα είναι ελληνική και ως Μακεδόνες Έλληνες.
Η Βουλγαρία, ως γνωστόν, κατέλαβε το 1912 τμήμα της βορείου Μακεδονίας που το ονόμασε Πιρίν και δεν το ονόμασε «Μακεδονία».
Η πρόταση να ονομαστεί η Δημοκρατία αυτή βόρεια Μακεδονία είναι παράλογη. Τα Σκόπια ήταν πρωτεύουσα της Βαρντάρσκα κατά την αρχαιότητα και την Ρωμαιοκρατία. Κατά την Τουρκοκρατία πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου και τελευταία η Βαρντάρσκα της νοτίου Σερβίας. Δεν είναι σοβαρό τα Σκόπια να ονομαστούν σήμερα πρωτεύουσα της βόρειας Μακεδονίας.
Ο πρώην Δήμαρχος των Σκοπίων Μπενκόφσκυ, ο Αρχισυντάκτης Σκοπιανής εφημερίδας και ο Υπουργός Παιδείας Ολιζάνης, οι οποίοι είπαν στον Καθηγητή Βλασίδη ότι έχουν πρόβλημα με τα παιδιά τους και προσπαθούν να τα πείσουν ότι «δεν έχουμε σχέση με τους Αρχαίους Μακεδόνες», αλλά δεν μπορούν διότι τα παιδιά, αυτά διδάχθηκαν στα σχολεία. Το ανωτέρω αναφέρεται στο βιβλίο «Αθήνα – Σκόπια. Η επτάχρονη συμβίωση 1995-2002» [σελ. 300, υποσημείωση 201] του ε.τ. Πρεσβέως Ευάγγελου Κωφού και του Καθηγητή Βλασίδη.
Επειδή η Σουηδία προεδρεύει της Ε.Ε. το εξάμηνο αυτό, αναφέρω ότι το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων της Σουηδίας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο και υπογραφή του διακεκριμένου συγγραφέα Staffan Stolpe, σε μελέτη τους το 1995 για την ταυτότητα της Μακεδονίας έγραψαν: «Όλοι μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, και οι Υπουργοί, ότι η Ιστορία της Μακεδονίας δεν είναι Ιστορία μόνο των Ελλήνων, αλλά και ημών των Ευρωπαίων, διότι οι Μακεδόνες διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο».
340 Καθηγητές Ιστορίας Αμερικανικών και άλλων Πανεπιστημίων σε γράμμα τους προς τον Πρόεδρο Ομπάμα, του ζητούν να ανακαλέσει την απόφαση του προκατόχου του που ονόμασε τα Σκόπια «Μακεδονία».
Κατόπιν των ανωτέρω, κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα είναι η ταυτότητα της Μακεδονίας ως ελληνικής και η ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, και φυσικά με γλώσσα την ελληνική και την ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας. Την κόκκινη αυτή γραμμή εννοούν οι δηλώσεις Stettinious και Kissinger. Τον γεωγραφικό προσδιορισμό περιέχει στη δήλωση του ο Κίρο Γκλιγκόρωφ αλλά και διεθνείς συνθήκες όπως π.χ. Συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Του Πάνου Κρίκη
17/11/ 2009

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ … 36 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Ενώ σε όλες τις επαρχιακές πόλεις της Ελλάδος η επέτειος του Πολυτεχνείου γιορτάστηκε και με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ποικίλες εκδηλώσεις, η Καστοριά -ως συνήθως-, αποτέλεσε την εξαίρεση. Οι εκδηλώσεις ήταν ανύπαρκτες έως μηδαμινές, η κάλυψη από τα τοπικά ΜΜΕ υποτονική, δεν προκάλεσαν κανένα ενδιαφέρον, οφθαλμοφανής η απουσία Αρχών και παραγόντων. Την ευθύνη γι’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συμπλέει με αυτό που έχει καθιερωθεί εδώ και 35 χρόνια στη συνείδηση του λαού, την επίσημη γραμμή της εκάστοτε κυβέρνησης και των κοινοβουλευτικών κομμάτων, δεν την επιρρίπτω στη λεγόμενη «συντηρητική» πολιτική παράταξη. Την καταλογίζω στους τοπικούς λεγόμενους αριστερούς, προοδευτικούς «συντρόφους» και «συντρόφισσες», στους σοσιαλδημοκράτες, που σήμερα είναι Κυβέρνηση, που ποτέ σε θέματα Δημοκρατίας, ηρωικών αγώνων και εθνικοπατριωτικής έξαρσης, όπως π.χ. για την Εθνική Εαμική Αντίσταση, δεν έδειξαν στην πράξη στοιχειώδες ενδιαφέρον και ευαισθησία. Προσωπικά, ποτέ δεν θα τοποθετηθώ διαφορετικά από την μέχρι τώρα δημοκρατική μου πορεία, ούτε θα ελαττώσω τις αγωνιστικές μου διαθέσεις, ανεξαρτήτως κόστους.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Κατά τη διάρκεια της Απριλιανής δικτατορίας, οι σπουδαστές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ανέπτυξαν έντονη αντιδικτατορική δράση, αποκορύφωμα της οποίας ήταν η κατάληψη του ιδρύματος την 15η Νοεμβρίου 1973. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε εντυπωσιακές αντιδικτατορικές κινητοποιήσεις των φοιτητών και του λαού της Αθήνας, τόσο γύρω από τον χώρο του Πολυτεχνείου, όσο και σε άλλα σημεία της Πρωτεύουσας. Τελικά, ο δικτάτωρ Παπαδόπουλος για να προλάβει μεγαλύτερης έκτασης γεγονότα διέταξε την αστυνομία και δυνάμεις τεθωρακισμένων του στρατού να αντιμετωπίσουν δυναμικά και με τη βία των όπλων τας εναντίον της εκδήλωσης. Τη νύχτα της 17 προς 18 Νοεμβρίου, ένα τεθωρακισμένο άρμα παραβίασε την κεντρική πύλη του ιδρύματος και μπήκε στον περίβολο χώρο, διευκολύνοντας έτσι την είσοδο των αστυνομικών.
Ο θλιβερός απολογισμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν πολλοί νεκροί και τραυματίες. Μετά την καταστολή εξαπολύθηκε ένα κύμα πρωτοφανούς σε ένταση τρομοκρατίας, διώξεων, συλλήψεων, βασανισμών. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ήταν η απαρχή που οδήγησε στην κατάρρευση της δικτατορίας. Γι’ αυτό και η 17η Νοεμβρίου καθιερώθηκε ως επέτειος και γιορτάζεται κάθε χρόνο με λαϊκή συμμετοχή και πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία.

"Η Μ Ε Γ Α Λ Η Α Λ Β Α Ν Ι Α"


Γράφει ο Πάνος Κρίκης
Ε Θ Ν Ι Κ Α Θ Ε Μ Α Τ Α
"Η Μ Ε Γ Α Λ Η Α Λ Β Α Ν Ι Α"

Φίλε αναγνώστη,
Σε πληροφορώ σήμερα για τις απειλές που εκτοξεύονται από τους Αλβανοτσάμηδες και άλλες εξτρεμιστικές Αλβανικές οργανώσεις «για εξεγέρσεις» και στην Ελλάδα προς πραγμάτωση της «Μεγάλης Αλβανίας», οι οποίες δεν είναι καθόλου παιδαριώδεις κλπ. Δείτε λοιπόν ότι τείνουν να το πραγματοποιούν με «ιδιαίτερες μυστικές αποφάσεις και μάλιστα, στην καρδιά του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, τη Χιμάρα»! Όπως λοιπόν μεταδίδονται δια του Διαδικτύου (maneus.eu/27/4/10) τα εξής επιγραμματικά:
«Στη Χιμάρα (Σαβ.24/4), σε άκρως μυστική σύσκεψη της οργάνωσης «Μέτωπο για την Εθνική Ένωση» (Fronti pet Beshkimin Kobetar), με εκπροσώπους από την Αλβανία, Κόσσοβο, Μαυροβούνιο, Σκόπια), κατά τα Μ.Κ.Ε Αλβανίας οργάνωσε τη «δράση κατά της Ελλάδας» και συμφώνησαν «συγγραφή» μνημονίου προς αποστολή στα: Αλβανικό, Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλια, ΟΗΕ και ΝΑΤΟ, απαιτώντας από την Ελλάδα:
1. Κατάργηση του Ν. του Εμπολέμου με την Ελλάδα. (Διότι, όπως επανειλημμένως επισημάναμε, η Αλβανία δεν θεωρεί πλήρη την Απόφαση του 1987 από την Ελληνική Κυβέρνηση).
2. Αναγνώριση της Αλβανικής ως επίσημης γλώσσας σε περιοχές που (δεν) κατοικούνται από πολίτες Αλβανικής εθνικότητας (Καστοριά, Κόνιτσα, Φλώρινα, Πρέβεζα κ.ά., όπου ψευδέστατα επεκτείνει η Αλβανία την «Τσαμουριά»)!
3. Ακριβή αριθμητικά στοιχεία των (ανύπαρκτων) «αυτοχθόνων Αλβανών» που (δεν) ζουν στην Ελλάδα, καθώς και Αλβανών μεταναστών (οι οποίοι δεν είναι μετανάστες, αλλά οικονομικοί πρόσφυγες), με σκοπό τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους και την απάλειψη των εις βάρος τους διακρίσεων.
Αλήθεια τι έχει να απαντήσει επ’ αυτού η σημερινή Ελληνική Κυβέρνηση που έσπευσε να χορηγήσει τόσο απλόχερα και την Ελληνική υπηκοότητα και Ιθαγένεια;(!)
4. (Και το ακόμη θρασύτερο). Να διερευνήσει και να επιλύσει το ζήτημα των «μαζικών τάφων Τσάμηδων στην Ελληνική επικράτεια και την ανοικοδόμηση Μνημείου στη μνήμη τους».
Τα επισήμως δηλαδή δικά τους αναγνωρισμένα και καταδικασμένα βαρύτατα εγκλήματα, τα οποία τους οδήγησαν αναπόφευκτα στην Αλβανία, τα «χρεώνει» στην Ελλάδα, όπως ήδη επανειλημμένα και εμείς αποδείξαμε, με παλαιότερα άρθρα μας.
Είναι, πάντως, και τούτο ευκαιρία και υποχρέωση της Ελλάδας να μην «κωφεύσει» άλλο, συνεργαζόμενη κατά κάποιον τρόπο, και με άλλους δύο, τουλάχιστον, «συγκατηγορουμένους» (Σερβία, Μαυροβούνιο)! Αναμένουμε!
Έπεται πάντως η συνέχεια και απαιτεί επαγρύπνηση.

ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Γράφει ο Πάνος Κρίκης

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΙΡΑΚΤΑΡΗΣ
ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Ο Τάκης Μπαϊρακτάρης καλός μου φίλος από τα παλιά και φανατικός αναγνώστης των άρθρων μου, είναι ένα άτομο που από έφηβος αναμείχθηκε σε δραστηριότητες πατριωτικής έξαρσης, Εθνικής ανάτασης, αλλά και ενεργά στα κοινά. Ως μαθητής Γυμνασίου, συμμετείχε αρχικά με πολλούς συμμαθητές του στην «Χρυσή Νεολαία» (ΕΠΟΝ) της Καστοριάς και στη συνέχεια στον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ), και συγκεκριμένα στην υποδειγματική ομάδα της ΕΠΟΝ του Βουνού.
Ένα σύντομο βιογραφικό κείμενο για το σύγχρονο ευεργέτη της Καστοριάς παρατίθεται στο τέλος του παρόντος κειμένου, οπότε είναι περιττό να κάνω κι εγώ ειδική αναφορά.
Απλά θα δώσω έμφαση στην αγαθή και χρηστή πράξη, στην υλοποίηση, να αποκτήσει η Καστοριά ένα σύγχρονο και μοντέρνο μορφωτικό ίδρυμα, το «ΜΑΪΡΑΚΤΑΡΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ», στο οποίο θα διδάσκεται η φωνητική και η ενόργανη μουσική και γενικά η μουσική παιδεία. Ο Τάκης Μπαϊρακτάρης και η αείμνηστη σύζυγός του Νίτσα δαπάνησαν το σύνολο σχεδόν της περιουσίας τους για το κοινωφελές αυτό έργο, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην πνευματική ανάπτυξη και στην κοινωνική πρόοδο της Καστοριάς και όχι μόνον.
Γι’ αυτή τη θεάρεστη πράξη τους που είναι ωφέλιμη για τον Νομό της Καστοριάς και κατ’ επέκταση όλης της Δυτικής Μακεδονίας, τους συγχαίρω και εύχομαι αυτή την αξιέπαινη πράξη να τη μιμηθούν και άλλοι Καστοριανοί.


Η ομιλία του κ. Δημ. Πετσάλνικου, αδελφού της δωρήτριας Νίτσας Πετσάλνικου κατά τα εγκαίνια του Ιδρύματος.

Ο Δημήτριος Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε στην Καστοριά, την 1η Ιουνίου 1927. Γονείς του ήταν οι Καστοριανοί Νικόλαος και Βασιλική Μπαϊρακτάρη.
Ο πατέρας του μετανάστευσε στην Αμερική, όπως και πολλοί άλλοι Καστοριανοί γουναράδες της εποχής, το 1928, όταν ο Δημήτρης ήταν μόλις ενός έτους. Εκεί όμως στάθηκε άτυχος, γιατί ύστερα από τρία χρόνια αρρώστησε και πέθανε. Έτσι ο μικρός Δημήτρης έμεινε ορφανός σε ηλικία 4 ετών.
Αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο συνέχισε στο γυμνάσιο της εποχής του, όπου μαθητή τον βρήκε ο πόλεμος και η κατοχή. Ήταν 17 ετών όταν πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Οι κακουχίες του αγώνα είχαν ως αποτέλεσμα να ασθενήσει από πνευμονία, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει το βουνό και να επιστρέψει κρυφά στο σπίτι του, όπου τον περιέθαλψε ο γιατρός Βασίλης Ρουσούλης.
Αμέσως μετά τον πόλεμο τελείωσε το γυμνάσιο, αλλά οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες της εποχής του δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει στο Πανεπιστημιακό, παρότι οι προοπτικές ήταν καλές.
Έκτοτε ασχολήθηκε, όπως οι περισσότεροι Καισαριανοί, με τη γούνα.
Παράλληλα όμως με την εργασία που ασχολούνταν και με τα κοινά. Εξελέγη πρώτος δημοτικός σύμβουλος επί δημαρχίας του Λάκη Παπαμαντζάρη.
Το 1956, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, μετανάστευσε στη Ν. Υόρκη, όπου δούλεψε εντατικά στην γούνα. Οικονόμος και διορατικός επέστρεψε μόλις έπειτα από τρία χρόνια και άρχισε να χτίζει, το έτος 1959-60, μαζί με τον αδελφό του, την οικοδομή δίπλα στο «Φανάρι». Μετά από έξι μήνες ξαναέφυγε στην Αμερική. Επέστρεψε πολύ σύντομα, το 1961. Επέστρεψε, για να ολοκληρώσει το έργο του που είχε ξεκινήσει, αλλά και για έναν άλλο σκοπό: να βρει τη σύντροφο της ζωής του.
Το καλοκαίρι του 1961 παντρεύτηκε τη Σουλτανίτσα (νίτσα) Πετσάλνικου και επέστρεψε μαζί της στην Αμερική. Εκεί έμειναν μέχρι το 1974, όποτε επέστρεψαν οριστικά για ζήσουν στην Ελλάδα και μάλιστα στη γενέτειρά τους, στην Καστοριά.
Έζησαν οι δύο τους υποδειγματικά ως ζευγάρι και τη μεγάλη αγάπη τους για τον τόπο τους θέλησαν να την κάνουν πράξη με έργο που θα θυμίζει πάντοτε το δημιουργικό πέρασμα τους από τη ζωή. Με ένα έργο που θα δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά της πόλης και του Νομού Καστοριάς να γεύονται τη συστηματική μουσική παιδεία μέσα σε ένα Δημοτικό Ωδείο που ανεγέρθηκε με τα χρήματα της δικής του δωρεάς. Μιας δωρεάς που αποδεικνύει το περίσσευμα της δικής τους ψυχής, το περίσσευμα της δικής τους αγάπης για τη νέα γενιά, για τις νέες γενιές του τόπου μας.
Το «Μπαϊρακτάρειο Δημοτικό Ωδείο», το Δημοτικό Ωδείο Καστοριάς, το οποίο εγκαινιάζουμε θεμελιώθηκε το καλοκαίρι του 2008. Για την ανέγερσή του διατέθηκαν από τον Δημήτριο Μπαϊρακτάρη και τη σύζυγό του Σουλτάνα Πετσάλνικου - Μπαϊρακτάρη 1.000.000 ευρώ.
Το έργο σχεδίασε με πολύ μεράκι και επιμελήθηκε με ακαταπόνητο ενδιαφέρον ο Αρχιτέκτονας Μηχανικός κ. Βασίλειος Αλεξίου τον οποίο ευχαριστώ, εκ μέρους των δωρητών και εκ μέρους μου, ξεχωριστά.
Για να γίνει πράξη το όνειρο του αγαπημένου μας γαμπρού Τάκη και της αγαπημένης μας αδερφής Σουλτανίτσας, εκτός από τα χρήματα χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια και πολλή φροντίδα. Γι’ αυτό σήμερα, που βλέπω το έργο ολοκληρωμένο, αισθάνομαι και εγώ μεγάλη ικανοποίηση, γιατί συνέβαλα σημαντικά στην πραγματοποίησή του. Επίσης να ευχαριστήσω τους δωρητές για την εμπιστοσύνη τους να μου αναθέσουν τη συνολική επίβλεψη των εργασιών μέχρι σήμερα και την τιμή να είμαι μόνιμο μέλος του Δ.Σ. του Ωδείου.
Τέλος, αισθάνομαι την ανάγκη από το βήμα αυτό να συγχαρώ, για μία ακόμη φορά, τον Τάκη Μπαϊρακτάρη και να του ευχηθώ:
ΥΓΕΙΑ, για να χαρεί ολοκληρωμένο το έργο και γεμάτο παιδιά όπως το επιθυμεί.